Malarka, fotografka, historyczka, archeolożka. Wszystkie wymienione umiejętności składają się na treść wystawianych obrazów. Przy pomocy koloru i miękkiego gestu maluje odpowiedź na wskazane, zwykle w tytule myśli przewodnie obrazu.
„W sztuce polskiej termin „koloryzm” oznacza twórczość wynikłą z tradycji malarstwa sensualistycznego, polegającego na przekazywaniu doznań emocjonalnych zrodzonych z bezpośredniego kontaktu artysty z naturą”. Aleksander Wojciechowski „Polskie malarstwo współczesne” Wyd. Interpress Warszawa 1977.
Te słowa uznałabym za podstawowe wytyczne do malarstwa Ewy Czuchaj, prezentowanego podczas wystawy w galerii sztuki Po Prawej Stronie Wisły w dniach 19 października – 6 grudnia 2018 r.
Znajomość kultury starożytnej, antropologii, pierwotnych obrządków religijnych, to tylko niektóre dziedziny historii, które mają wpływ na malarstwo Ewy Czuchaj. Naturę w jej przypadku zastępują szczątki artefaktów starożytnych, wnikliwie studiowanych i przenoszonych na płótno w postaci coraz bardziej uproszczonych form, wypełnionych kolorem. Latami zbierane doświadczenia oraz głębokie studia nad przeszłością, niezliczone ilości przejrzanych fotogramów, to wszystko poddane kontroli umysłu i zostaje nakierowane na obraz i jego treść. Zastosowanie miękkiej linii gestu oraz czystych barw, nawiązuje do korzeni polskiego koloryzmu. Obrazy Ewy Czuchaj nie są bezimienne.
Tytuły prac „Skąd”, „Dokąd” „Tam” „Etcetera”, „I Tak dalej” są podstawowymi pytaniami o sens pracy, o sens życia, o przyszłość. Natężenie koloru i gestu na płótnach jest odpowiedzią na postawione pytania. Dzięki abstrakcyjnej formule można polemizować z autorką. Odpowiedzi nie są jednoznaczne.
Ewa Czuchaj
Absolwentka Wydziału Archeologii na Uniwersytecie Warszawskim w zakresie dwóch specjalizacji (Andyjska Misja Archeologiczna 2001 r. oraz Nubia w okresie wczesnochrześcijańskim 2004 r.). Następnie studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, które ukończyła z wyróżnieniem rektorskim w pracowni prof. Mariana Czapli oraz tkaninę artystyczną i formy przestrzenne w pracowni prof. S Andrzejewskiego (2007 r.). Dodatkowo w latach 2001-2004 studiowała na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w zakresie konserwacji tkanin zabytkowych. Podyplomowo ukończyła pedagogikę przy Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną ASP.
Kolekcjonuje odgłosy przyrody, obrazy dookoła siebie, notuje i zatrzymuje w sobie.
Na co dzień w pracy zawodowej zajmuje się fotografią, zarządzaniem jednym z największych archiwów fotografii reporterskiej w Polsce. Godzinami wpatruje się w zdjęcia lat minionych, organizuje wystawy.
Ostatnie dziesięć lat poświęciła na działania zawodowe na styku antropologii, kultury, historii mówionej i fotoedycji, na organizowanie wystaw zleconych i pisanie lub koordynowanie publikacji.
Wszystkie zdobyte doświadczenia przekłada na język malarski. Płótno i farba stanowią dla niej narzędzie do wyrażenia tego, co powstaje jako refleksja.
