Dorota Wójcik

Artystka tworząca abstrakcyjne obrazy zbudowane z dużych płaszczyzn koloru i lapidarnych pociągnięć pędzla.

Jeden obraz i tak wiele różnych możliwych zakończeń. Płótna Doroty Wójcik to nieomal abstrakcyjne obrazy zbudowane z dużych płaszczyzn koloru i lapidarnych pociągnięć pędzla. Odwołują się do świata wyobraźni i emocji budowanych za pomocą świata form i kolorów, wprowadzają widza w świat niedopowiedzeń, tam gdzie każdy jest twórcą własnej historii. Koncentrując się na definiowaniu podstawowych emocji za pomocą koloru nawiązują do malarstwa Marka Rotko.

Delikatnie malowane płaszczyzny wibrują i uzupełniają się. Są wynikiem poszukiwania harmonii, ukojenia i stanu kontemplacji. Z nich wyłaniają się kształty nasycone kolorem i emocją. Wprowadzają dynamikę. Sposób operowania linią i plamą wywodzi się z doświadczeń w pracy na jedwabiu, nawiązując do estetyki japońskiej.

Widoczne są także odniesienia do abstrakcji ekspresyjnej Hansa Hartunga, dla którego działanie gestu jest kluczowe. Sposób pracy także jest znaczący: początkowo powstaje tło malowane tygodniami, składające się z wielu warstw ostrożnie i miękko nakładanej farby. Praca nad nim trwa do momentu w którym kolor uzyska pożądana jasność i nasycenie. Każdy obraz wymaga czasu, ostrożności i cierpliwości. Najważniejsza jest ich materialność, przedmiotowość i trwałość.

malarstwo Doroty Wójcik