Wśród wielu wątków, które w swojej twórczości tropi Zuzanna Żmudzińska, na pierwszy plan wysuwa się ten dotyczący czysto plastycznych walorów kompozycji. Zarówno notacje sytuacji przestrzennych, obrazy miejsc, wyobrażenia krajobrazu, jak i przedstawienia figuratywne, stanowią pretekst do zgłębiania znaczenia faktur, uderzania kolorem, cięcia płaszczyzny obrazu. Autorka znakomicie czuje materię obrazu. Dlatego trudno nie ulec pokusie interpretacji prac artystki w kategoriach formalnych.

Świadectwem niezwykłych umiejętności jest prezentowany na wystawie cykl zimowych pejzaży. Uproszczone do kilku niezbędnych elementów obrazy uwodzą nas swoją ambiwalencją, jednocześnie w bardzo interesujący sposób dokumentując fascynacje Żmudzińskiej odsłanianiem struktur wizualnych ukrytych w temacie. Artystka wykorzystuje możliwość budowania przestrzeni obrazu za pomocą układów „geometrycznych” plam, które pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach i spięciach, co tworzy szczególną dramaturgię dzieła.

Konstytutywne dla malarstwa Żmudzińskiej są także eksperymenty kolorystyczne. Prace artystki pełne są niuansów barwnych. To kolor buduje w nich przestrzeń i jest czynnikiem potęgującym wrażenie abstrakcji. Duże płaszczyzny budowane na stonowanych, chłodnych akordach barwnych, chwytane w kadr intensyfikują efekt nierealności widoku.

Ta wskazana powyżej łączność przedstawienia i abstrakcji w pracach Zuzanny Żmudzińskiej jest bardzo ciekawym materiałem dla dociekań. Dla widza stanowi rodzaj wizualnej zagadki. Artystka bowiem często tworzy obrazy, które cechuje szczególny rodzaj przewrotności. Rzeczywistość zamienia w nich swoje miejsce ze złudzeniem i na odwrót. Obrazy, które – jak się wydaje - nie mają funkcji znaczeniowej i tworzą abstrakcyjne układy, gdy tylko zostaną odpowiednio oświetlone i obejrzane z innej perspektywy, nagle wydobywają z siebie kształty realnie istniejących obiektów.

Kontrapunktem wobec omawianych płócien są - ujawniające niespodziewany narracyjny potencjał- prace oparte na technice kolażu. Reprezentują zupełnie inny świat, wnosząc niezwykłą dawkę liryzmu i udowadniając, że anegdotyczna warstwa w twórczości Zuzanny Żmudzińskiej jednak wcale nie zginęła.

Kurator wystawy „ ALBUM RODZINNY“ Aleksandra Gieczys - Jurszo