Wojciech Robakiewicz
Maluje od zawsze. Malarstwo dla niego jest warunkiem koniecznym do życia.
Malarstwo daje mu wolność w przeżywaniu otaczającego go świata. Wrażliwość na ludzi znajduje odbicie w malowanych portretach, z których emanuje bogactwo duchowe przedstawianych osób. Artysta przy pomocy pewnej kreski, plamy, koloru wydobywa spokój, zamyślenie, niekiedy cierpienie z wnętrza portretowanych ludzi. Jego malarstwo nie pozostaje obojętne dla widza, niesie ogromny ładunek emocji, związanych z przeżywaniem oglądanych obrazów. Jest prawdziwym wirtuozem w dziedzinie portretu. Prócz portretów swojej rodziny, znajomych, jak również obcych mu osób, pokazuje intensywny stosunek do samego siebie poprzez liczną różnorodność autoportretów, gdzie pewnym gestem określa swoją tożsamość, prawdziwą, realistyczną, nazwaną, opisuje siebie, udzielając tym samym wywiadu o sobie, oglądającym jego prace.
Prace Wojciecha Robakiewicza znajdują się głównie w kolekcjach zagranicznych.